Ölümdür kalemin
yazdığı gerçek
Zamanın o
daim değişen sayfasına
Eli-kolu
bağlı çaresiz ve bir o kadar da aciz
Kutlu bir
avız kaderin pençesinde
Özgürlük zannına
kapılsa da gönül
Bir nefes
hatırlatmaya yeter,
Mahkumu olduğumuz o kaideyi
Ve ruhlar
mecburi istikametine sürüklenir
Kimisi artı
sonsuz, kimisi eksi sonsuz
Ve kalemin
bu değişmez hakikati
Kulaklarına
fısıldadığından
Titrek adımlarla
ilerliyor
Sinsi akrep ve ahmak yelkovan
Kim bilir,
bizim korkaklığımız da
Belki biraz
bundan…
